Үндэсний статистикийн хорооноос хийсэн Гадаад улсад ажиллаж, амьдарч байгаа Монгол Улсын иргэдийн нөхцөл байдлын судалгааны дүн гарчээ.
Тус судалгаа нь гадаад улсад байгаа Монгол Улсын иргэдийн нөхцөл байдлыг тодорхойлж, тэдгээрийн мөнгөн болон мөнгөн бус орлого өрхийн амьжиргаанд үзүүлэх нөлөөг судлахад чиглэсэн байна. Түүнчлэн, буцах шилжилт хөдөлгөөнийг дэмжих бодлого боловсруулахад шаардлагатай суурь мэдээллийг бүрдүүлэх зорилготой аж.
Энэхүү судалгаанд БНСУ, АНУ, Япон, Казахстан, Чех, Австрали, БНХАУ, ХБНГУ, Швед, Франц, ОХУ, Турк, Австри, Швейцар, Их Британи болон бусад улсуудад зургаа болон түүнээс дээш сарын хугацаагаар оршин суугаа 1865 иргэний мэдээлэлд дүн шинжилгээ хийсэн байна.
Эдгээр иргэдийн дундаж нас 35.3 (18-90 нас), дунджаар 6.6 жил (6 сар-41 жил) гадаадад амьдарсан. Тэдний 62.5 хувь нь эмэгтэй, 37.5 хувь нь эрэгтэй, 70 гаруй хувь нь дипломын болон түүнээс дээш боловсролтой, 34.2 хувь нь ганцаараа, 39.5 хувь нь өрхийн 1-3 гишүүнтэйгээ хамт амьдардаг байна.
Судалгааны дүнгээс танилцуулбал, судалгаанд хамрагдсан иргэдийн 85.0 хувь нь оршин суух зөвшөөрөлтэй. Тэдний дийлэнх нь суралцах, хөдөлмөр эрхлэх зөвшөөрөлтэйгөөс гадна 72.2 хувь нь ажил эрхэлж байгаа аж. Ажил хийж байгаа иргэдийн 90.3 хувь нь хэвийн нөхцөлд, 54.6 хувь нь байнгын буюу тогтмол хугацаатай гэрээтэй, 69.7 хувь нь долоо хоногт 35-аас дээш цагаар ажилладаг байна. Мөн гадаад улсад оршин суугаа эдгээр иргэдийн 73.9 хувь нь сүүлийн нэг жилийн хугацаанд Монгол Улсад мөнгө, илгээмж явуулсан байна. Тухайлбал, нэг иргэн жилд дунджаар 19.9 сая төгрөгийг ихэвчлэн өрхийн өдөр тутмын хэрэгцээнд зориулан илгээжээ.
Сонирхуулахад, судалгаанд хамрагдагсдын 61.0 хувь нь Монгол Улсад буцаж ирэх төлөвлөгөөтэй бөгөөд үүний тал хувь нь таван жил дотор буцахаар төлөвлөж байгаа бол 39.0 хувь нь нутаг буцах төлөвлөгөөгүй, 23.1 хувь нь оршин суугаа улсынхаа иргэн болох бодолтой байна гэж хариулсан байна.
Харин буцаж ирэх төлөвлөгөөтэй иргэдийн хувьд эрүүл тав тухтай орчныг бүрдүүлэх, агаарын бохирдлыг бууруулах, эрүүл мэнд, боловсрол, нийгмийн үйлчилгээг сайжруулах, хүнсний аюулгүй байдлыг хангах, эдийн засгийг тогтвортой байлгах зэрэг амьдрах орчин, нөхцөл, нийгмийн үйлчилгээг сайжруулах асуудлыг шийдвэрлэхийг илүүтэй хүссэн байна.