Монгол хэл бол хүн төрөлхтний анхны хэл болох Алтайн язгуурын хэлтэй хамгийн төстэй. Хэл соёлоо хамгаалах талаар арвин баялаг сургаалтай ард түмэн. Бид одоо хэл соёлоо алдаж байна. Энэ бол нэг төрлийн дайн.
Хэл соёлын дайнд монгол хэлний багш нар зохиолч, сэтгүүлч, яруу найрагч, түүхч, хуульч, бичгийн ай савд багтаж байгаа хүмүүс оройлон оролцох ёстой хүмүүс байгаа юм. Дайн гэдэг утгаараа бол бид ялагдсан.
Яагаад ялагдчихаад байгаа юм бэ гэхээр, хүн эхлээд оюунаа цэнэглэх ёстой. Тухайн хүн ходоодондоо хоолтой байж байж, оюунаа цэнэглэх боломж үүсдэг. Тэгэхээр манай ард түмэнд хамгийн түрүүнд тулгамдаад байгаа асуудал гэхээр үндсэн эрх нь зөрчигдөөд байгаа учраас оюунаа цэнэглэх боломжгүй болчхоод байгаа юм. Өнөө маргаашийн хоолоо яая гэж байгаа, маргаашийн төлбөрөө яая гэж байгаа хүмүүс улс орны амин чухал, үнэ цэнтэй эх болсон хэл, өв соёлоо хайрлаж хамгаалах тал дээр анхаарал хандуулж чадахгүй байгаад байна.
Аливаа ард түмэн үнэт зүйлийнхээ төлөө тэмцсээр ирсэн. Тухайн ард түмний үнэт зүйлийн язгуур нь хэл соёл. Хэл соёлоо алдана гэдэг бол тусгаар тогтнолоо алдаж байгаа нэг хэлбэр. Хэл соёлоо хамгаалахын тулд бид өвөг дээдсийн сургаалаа дагах ёстой.
Ер нь гэгээн гэрэлтэй, саруул сайхан зөв язгууртай үгээр ярьж хэвших хэрэгтэй байна. Бүхий шатанд, ялангуяа төрийн түвшинд хэл соёлын зөв нэр томьёог ашиглах тал дээр маш учир дутагдалтай байна.
Монгол хүн хамгийн түрүүнд төрийн минь сүлд өршөө гэж ярьдаг. Хуулиа дээдэлдэг. Гэтэл гаднын түрэлтүүд хуулиуд дээр ажиглагдаад эхэллээ.
Зөрчлийн хууль байна... маш олон хэм хэмжээг сайжруулахын тулд саяхан батлагдсан. Уг нь бол энэ зөрчлийн хуулийг төлөвшлийн хууль гээд нэрлэсэн бол илүү байгаа онох байлаа. Аливаа юмыг ухаж гаргаж, ирээд байвал тэр зүйл өргөжин, дэвжээд л яваад байдаг.
